باید بکوشیم تا گویش کرمانشاهی زنده بماند

چهره ماندگار ادب ایرانی افزود: آموزگار و استاد من روانشاد پدر بود مردی دلبسته تاریخ و فرهنگ ایران زمین و ادب پارسی و مادر من بانویی است فرهیخته دانش آموخته و بسیار مهربان.

این نویسنده، مترجم و شاهنامه پژوه گفت: بیش از ۹۰ کتاب از من به چاپ رسیده است، صدها جستار نوشته‌ام که در ماهنامه‌های دانشگاهی و فرهنگی و ادبی به چاپ رسیده است، صدها سخن رانده‌ام در فضل‌های فرهنگی و ادبی چه در ایران و چه در کشورهای دیگر.

کزازی از کاربرد گویش تهرانی در خانواده های کرمانشاهی سخت گله مند است و آن را فاجعه ای فرهنگی می داند و گفت: چرا به جای اینکه نان بگوییم به شیوه تهرانیان نون بگوییم؟ این مایه سرافکندگی است.

وی کرمانشاه را بهشت زبان شناسی تاریخی ایران خواند و تاکید کرد: باید بکوشیمان که این گویش زنده بماند چرا باید گویش خودمان را که مادرانمان و پدرانمان به کار می گرفتند ول کنیم و برویم گویش دیگری بگوییم. کرمانشاهیان واژه را به همان سان که در زبان به‎آیین و ادبی هست به کار می‏‌برند. نان، آسمان و خانه می‏‌گویند.