نوش داروی جهانگیری بعد از مرگ فرهاد!

از این 5 نفر دو برادر 21 و 17 ساله هیچگاه به خانه برنگشتند و جسد یخ زده آنها پس از چند روز جستجو توسط مردم منطقه و نیروهای سپاه سروآباد پیدا شدند.

«فرهاد و آزاد خسروی» دو برادر اهل روستای «نی» از توابع مریوان بودند که در حین کولبری در ارتفاعات «تته» اورامان در اثر کولاک برف و سرما دچار حادثه شدند که پس از چهار روز جستجو، ظهر جمعه 29 آذر 97جسد فرهاد 17 ساله پیدا شد ضمن اینکه جسد بی‌جان آزاد نیز یک روز پس از مفقودی پیدا شد.

محمد اصغری، یکی از اهالی روستای نی که در عملیات جست‌وجو حضور داشت درباره شرایط کولبری در منطقه می‌گوید: «کولبری آن هم در این فصل کار هرکسی نیست. شاید از بین 100نفر 2یا 3نفر توانایی این کار را داشته باشند. اگر هم تصمیم کولبری در زمستان را داشته باشند مخاطرات آن را به جان خریده اند. آزاد و فرهاد به‌دلیل شرایط سخت مالی که خانواده‌شان دارد مجبور به این کار شدند. آزاد کمتر به کولبری می‌رفت و اما فرهاد با 14سال سن مدت‌ها بود که کولبری می‌کرد.» او ادامه می‌دهد: «کولبرها 6ساعت تا مرز خرمال و نزدیکی حلبچه پیاده روی می‌کنند تا بار بیاورند. آنهایی که خیلی قوی باشند می‌توانند بارهای 20کیلویی و کمی بیشتر را بیاورند و باید مسیری سخت را حدود 6ساعت با این بار سنگین پیاده روی کنند. اما امثال آزاد و فرهاد که جثه کوچک‌تری دارند حداکثر بارهای 15کیلویی را می‌آورند تا 150هزار تومان دستمزد بگیرند. آنها به‌خاطر سرما و راهی که پر از پرتگاه است با جان‌شان بازی می‌کنند اما چاره‌ای ندارند و گاهی این تنها راه به‌دست آوردن یک لقمه نان است.».

به گفته فاتح ارژنگ دهیار روستای نی، بیش از ۵۰ درصد مردم این مناطق کولبر هستند و روزی خود را از این راه به دست می‌آورند. روایت زندگی این دو برادر داغ حاصل از جان باختن شان را بیشتر می کند. دهیار روستای نی می گوید: پدر و مادر آزاد و فرهاد خسروی معلول بوده و تحت پوشش بهزیستی قرار دارند پدر دارای معلولیت جسمی و ذهنی و مادر دارای معلولیت ذهنی است. این دو برادر هم برای امرار معاش و توان ادامه تحصیل اقدام  به کولبری کردند.

اسحاق جهانگیری٬ معاون اول رئیس جمهور در پیامی از استاندار کردستان خواسته است سریعاً برای رسیدگی به وضعیت معیشتی این خانواده نجیب اقدام کند و نتیجه را به اطلاع افکار عمومی برساند.

البته معاون اول رئیس جمهور در تیرماه 96 هم گفته بود: «دیدن تصاویر مردم منطقه که برای امرار معاش از طریق کولبری بارهای سنگین و حجیمی را بردوش حمل می‌کنند دردآور است و باید برای کمک به آنها چاره‌ای اندیشیده شود. دولت برای حل این مساله از ایده‌ها و طرح‌های جایگزین و حتی کمک مادی به منظور برطرف کردن نیازهای این قشر از جامعه حمایت می‌کند تا کولبری به‌عنوان یک شغل از حیات اجتماعی کردستان رخت بربندد».

جهانگیری در حالی این اظهارات را بر زبان می آورد که اگر قرار بود دولت کاری برای کولبران انجام دهد و تدبیری برای اشتغال آنان بیاندیشید، همان تیرماه 96 باید این کار را می کرد! در واقع اظهارات معاون اول رئیس جمهور به مثابه ضرب المثل معروف «نوش دارو بعد از مرگ سهراب» است. نوش دارویی که درمانگر نخواهد بود.

انتهای پیام/