به گزارش اسلام آباد خبر ،به نقل ازشبکه اطلاع رسانی مرصاد، ایام گرامیداشت ورود آزادگان سرافراز به خاک میهن بهانه ای شد تا با نگارنده کتاب" مسافر مینی بوس سرخ" –آزاده سرافراز -آقای یوسف بختیاری- به گفتگو بنشینیم.
مرصادنیوز: آقای بختیاری متولد چه سالی هستید؟ در زمان اسارت چند سال داشتید؟
متولد سال 1342 هستم در بوشهر. در زمان اسارت حدوداً 22 ساله بودم.
مرصادنیوز: در چه سالی و در چه منطقه‌ای اسیر شدید و مدت اسارت شما چقدر طول کشید؟
4 دی ماه سال 1364 در عملیات کربلای چهار اسیر نیروهای بعثی شدم. 4 سال در اسارت بودم. آن زمان فرماندهی گردان غواصی مالک اشتر را بر عهده داشتم.
مرصادنیوز: برای ما درباره اتفاقات پس از آن و از لحظه ورود به اردوگاه تعریف کنید؟
خیلی اذیت کردند و شکنجه دادند در حین راه رفتن ما را شلاق می زدند، توهین می کردند پذیرایی ما کتک بود. شاید هیچکس نداند که ما چه می گوییم ما شکنجه ها را با پوست و خون لمس کرده ایم. به هر شکلی ما را می‌زدند؛ با کابل، سیلی با دمپایی. این نحوه پذیرایی اسرا بود تا اینکه وارد آسایشگاه شوند. من همه خاطرات درد و رنج دوران اسارت را درکتاب "مسافر مینی بوس سرخ"بیان کرده ام. این کتاب توسط “سیدقاسم یاحسینی” تدوین و ویرایش شده است.
مرصادنیوز: فکر می‌کردید که به وطن برگردید یا امید به آزادی داشتید؟
همانطور که امام موسی کاظم در زندانهای بغداد بسر بردند ما هم با نام و یاد ائمه امیدوار بودیم. هر چند در ناامیدی بسی امید است اما من چون مفقود الاثر بودم خیلی امیدی به آزادی نداشتم.
مرصادنیوز: در مدت اسارت با خانواده نامه نگاری می کردید؟ حضور نیروهای صلیب سرخ چه طور بود؟
نه متاسفانه. نیروهای صلیبی نامه های اسرایی را دریافت می کردند که نام و نشانی داشتند، اما من مفقود الاثر بودم. من تا لحظه آزادی صلیب سرخ را ندیدم.
مرصادنیوز: تحصیلات شما به وقت اعزام و اسارت چه بود؟
من کلاس دوم راهنمایی بودم که رفتم جبهه و زمان اسارت اول دبیرستان بودم در مدرسه شبانه روزی درس خواندم.
مرصادنیوز: از کمیت و کیفیت وعده‌های غذایی برایمان بگویید.
وضع غذا از نظر کمیت و کیفیت اصلا خوب نبود؛ هر وعده غذا در حد سه قاشق شوربا، سه قاشق برنج . حدود 6 تا مرغ برای 100 نفر در آسایشگاه!
مرصادنیوز: وضعیت بهداشت چطور بود؟
در حد صفر.. ما هیچ امکانات بهداشتی و رفاهی نداشتیم. همه افراد آسایشگاه با همان یک قوطی آب می خوردند!
مرصادنیوز: وضعیت سرمایشی و گرمایشی در اردوگاه‌ها چگونه بود؟
عراق تابستان‌هایش گرم و خشک و زمستان‌هایش سرد و استخوان سوز بود. در یک آسایشگاه که حدود100 نفر بودند وسیله گرمایشی آن یک بخاری نفتی بود. هر کسی هم دوتا پتو داشت؛ یکی از پتوها را زیر و دیگری را رویش می‌انداخت. در تابستان هم که آسایشگاه پنکه سقفی داشت.
مرصادنیوز: در ایام اسارت کربلا هم رفتید؟
نه.. اصلا، گفتم خدمتتان من جزو مفقودین بودم. اسرا با مفقودالاثرها فرق داشتند. با نماز و دعا و نیایش امیدوار بودیم در دوران اسارت به صورت مخفیانه قرآن می خواندیم.
مرصادنیوز: آن روزی که فهمیدید از اسارت می‌خواهید آزاد شوید چه حسی داشتید؟
خیلی احساس وصف ناپذیری داشتیم، 26 مرداد در ماه محرم و صفر سال 1369 وقتی رسیدیم مرز خسروی حال و هوای عجیبی داشتیم. بر خاک وطن بوسه زدیم.
مرصادنیوز: از اولین دیدار با خانواده و اقوام پس از بازگشت بگویید.
خُب پس از چند سال فراق و دوری، دیدن دوباره خانواده و اقوام و فرزندان لحظات بسیار بسیار شیرین و هیجانی است.
مرصادنیوز: از همرزمانی که با هم اسیر شدید، خبر دارید؟
بله، دوستان ما از شهرهای مختلف مثل کرمانشاه، همدان، تهران، تبریز، اصفهان، بوشهر بودند باهاشون ارتباط داریم چه تلفنی و چه بصورت حضوری.
مرصادنیوز: لطفا در مورد کتابی که نوشته اید برایمان توضیح بدهید.
كتاب « مسافر مينی بوس سرخ » اولين مجموعه ای تک جلدی است كه در آن زندگی نامه و خاطرات شفاهی اینجانب در هشت سال دفاع مقدس، به سفارش اداره كل حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع‌مقدس استان بوشهر و با حمايت سازمان منطقه ويژه اقتصادی پارس جنوبی جمع آوری و و با قلم آقای سید قاسم یا حسینی توسط انتشارات دریانورد منتشر شده است.
مرصادنیوز: سخن پایانی شما؟
ما زیر پرچم ولایت هستیم، اگر امروز بازهم رهبرم فرمان دهد، نه فقط در ایران اسلامی بلکه در هر گوشه از دنیا به دفاع خواهم پرداخت. آن زمان به فرمان حضرت امام خمینی لبیک گفتیم و الان هم به فرمان امام خامنه ایی لبیک می گوییم.
ممنون از وقتی که در اختیار مرصادنیوز گذاشتید در پناه خدای مهربان باشید.