راننده های خودروهای رسمی و خطی مسیرهای فوق الذکر این خودروها را اصطلاحاً مسافر دزد می نامند.
البته؛ از یک سو بی تفاوتی مسئولین باعث رسمیت پیدا کردن ترمینال های غیرقانونی شده است و از سوی دیگر خود مردم هم در گسترش این بی قانونی و تخلفات مقصر هستند، چون وقتی مردم به خاطر 500 یا 1000 تومان کرایه ارزانتر سوار بر یک خودرو شخصی می شوند که نه وضعیت بیمه آن مشخص است و نه وضعیت فنی آن ، و مهمتر از همه آیا مسافر بر روی این خودروهای گذری اصلا" شناختی دارد؟ ومسافر با سورا شدن بر این خودرو امنیت جانی و مالی او فراهم است؟
اینها سؤالاتی است که نه تنها مسئولین بلکه خود مردم هم باید جوابگوی آنها باشند .
البته ممکن است در بین این مسافرکشها افراد شریف و زحمتکشی هم وجود داشته باشد و یا حتی جوانان تحصیل کرده و دانشگاهی که بخاطر فقر و بیکاری رو به شغل کاذب مسافرکشی آورده اند.
ولی ما نباید برای رفع مشکل عذر بدتر از گناه بیاوریم ، چون سالهای قبل با حمایت دولت تعداد کثیری از مسافرکش های داخل شهر و خارج شهر ساماندهی شدند و یا حتی خودرو جایگزین تاکسی و کرایه بین شهری تحویل گرفتند.
با گذشت چندین سال و رشد جمعیت و افزایش حجم بیکاری باز هم لازم است طرح ساماندهی مسافرکش های شخصی در فاز گسترده تری انجام پذیرد ولی این امر مستلزم هماهنگی دولت و مجلس و دستگاههای کلان کشوری می باشد که نیاز مبرم به تعریف قانون و اختصاص ردیف بودجه کلان تسهیلاتی برای این امر دارد.
حال با توجه به طولانی بودن اجرای برنامه ساماندهی کشوری ، مسئولین محلی نباید منتظر اقدام بالادست باشند و دست روی دست بگذارند، بلکه با قوانین موجود باید جلوی تخلفات گرفته شود و با شناسائی راننده های مسافرکش شخصی مستحق ، بطور موقت ایشان را در قالب تعاونی های کوچک یا آژانس های مسافرتی ساماندهی نمایند.
و با این اقدام مسئولین هم قانون را اجرا کرده وعلاوه بر کمک به مسافرکشهای شخصی هم شناسائی و ردیابی آنها میسر شده وهم جلوی سوء استفاده و تخلف افراد راننده نما و فرصت طلب گرفته شده است.
نظر شما
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیریت در وب سایت منتشر خواهد شد