نقدی بر نقدهای دکتر نورالدین زارعی در خصوص پتروشیمی اسلام آبادغرب

به گزارشاسلام آباد خبر،  هر هدفی بهایی دارد جهان مادی خوبی محض نیست و برای بهره بری از هر نعمتی باید خوب و بدش را پذیرفت .کدام انسان عاقل است که از خوردن دارویی پرهیز می کند که نکند عوارض دارو باعث خواب آلودگیش شود؟!

پتروشیمی اسلام آباد چنان سود و فایده ای برای مردم و شهرستان و پیشرفت کشور در پی دارد که دیگر مجالی برای اندیشیدن به معایب آن نمی ماند.

آیامی شود گفت چون شهرمان کم آب است یا دور از مناطق صادراتی است ، دیگر همه دست روی دست بگذارند و قدمی برای پیشرفت شهرمان برندارند تا همچنان در محرومیت و فقر به سر ببریم؟

درصورتی که مشکل بی آبی تنها مشکل اسلام آباد و ایران نیست ، بلکه یک معضلی است که تمام جهان را درگیر خود کرده است.

اگر تمام جهان به برخی از همشهریان ما واگذار می شد که دیگر هیچ منفعت و پیشرفتی در هیچ کجای جهان رخ نمی داد! فرض کنیم امروز هوا گرم است و مسافت طولانی و کارتان سخت است آیا دیگر به سرکار نمی روید؟ و از تمامی مزایای کارتان چشم پوشی می کنید و سال های سال به دنبال کاری می گردید که هیچ معایبی و سختی درپی نداشته باشد؟!

نه این را را هیچ عقل سلیمی نمی پذیرد.

درست است هرنماینده ای به مشکلات و پیشرفت شهر خود توجه می کند ولی مگر نه اینست که برای زیبایی جهانمان ابتدا باید از خودمان شروع کنیم؟ 

یک سوال پیش روی ماست آیا هدف از صادرات و صنعت تسخیر بازار جهانی ، افزایش درآمد و پیشرفت کشور نیست تا مردم یک کشور در آسودگی و رفاه بیشتری زندگی کنند؟؟

استان کرمانشاه و خصوصا شهرستان اسلام آبادغرب همه ساله ددر زمره بیکارترین شهرهای کشور شناخته شده است. آیا کسانی که از زاویه کارشناسی ، پتروشیمی را نقد می کنند لحظه ای پای درد دل مردم نشسته اند؟ فقر را به چشم خود دیده اند؟

می دانند تمام عمرت را صرف تحصیل کنی و در پایان دست فروش خیابان شوی یعنی چه؟ می دانند یک ماه زندگی با 45هزار تومان یارانه یعنی چه؟ می دانندخودکشی ده ها نفر در شهر به دلیل فقر و بیکاری چگونه است ؟ می دانند سرمای استخوان سوز فقر چه تنی از کارگران ما را لرزانده است؟ و هزاران درد دیگرکه باید بدانند و نمی دانند.

نمیدانند درد اسلام آباد در کم آبی و محیط زیست و دوری از مناطق صادراتی نیست درد اسلام آباد فقر مطلق و بی چون و چرای آنست که اگراین غده سرطانی هرچه زودتر درمان نشود از دست خواهد رفت کسی که از گرسنگی مرده باشد دیگر آب زنده اش نمی کند و نه گذاشتن لاشه اش در محیط زیست سالم!

درپایان به این جمله اکتفا می کنم؛ چشم ها را بایدشست جور دیگرباید دید…. 

انتهای خبر/