فصل خوب و شیرین انتخابات تمام شده است و کمی بعد رئیس جمهور جدید علاوه بر مسائل و مشکلات اقتصادی به جا مانده از دولت دهم با چندین معمای سخت مواجه است که به وعدههای انتخاباتی وی نیز ارتباط دارد. روزهای سخت و شاید پرتنشی در برابر رئیس دولت یازدهم است.
فصل خوب و شیرین انتخابات تمام شده است و کمی بعد رئیس جمهور جدید علاوه بر مسائل و مشکلات اقتصادی به جا مانده از دولت دهم با چندین معمای سخت مواجه است که به وعدههای انتخاباتی وی نیز ارتباط دارد. روزهای سخت و شاید پرتنشی در برابر رئیس دولت یازدهم است.
مساله لایحه وکالت، گشت ارشاد و انتخابات نظام پزشکی از دولت نهم و دهم به آقای روحانی ارث خواهد رسید و لایحه حقوق شهروندی و شفافیت اطلاعات وعدههای فصل انتخابات است که از هم اکنون روزنامه کیهان معتقد است در واقع «حقوق بشر» و یا «حقوق شهروندی» دستاویزی است تا غرب جنگ روانی و رسانهای بر ضد جمهوری اسلامی ایران را بصورت مداوم در دستور کار داشته باشند.
اول: گشت ارشاد و امنیت اخلاقی
موضوع گشت ارشاد حداقل برای بخشی از مجلس هشتم چنان مهم بود که علی مطهری به عنوان یکی از پیگیرترین آنها، محمود احمدینژاد را برای اولین بار به عنوان رئیس جمهور به تریبون سوال و جواب مجلس بکشاند.
مطهری در یکی از نطقهای پر سر و صدای خود اظهار داشته بود: «آقایان مشایی و احمدینژاد که زیرکانه وضعیت پوشش اسلامی در جامعه را به اینجا رساندهاند که پوشش استاندارد شلوار و مانتوی آزاد تا زانو را تبدیل به وضعیت فعلی کردهاند، در واقع تحریک جنسی را آزاد کردهاند. احمدینژاد و مشایی به فکر بخش دوم کار خود یعنی ارضای جوانان از طریق تأسیس کابارهها و کلوپهای شبانه نیز باشند، شاید آن زمان روحانیت و مردم متدین و حزبالهی که در دوره اصلاحات با یک صدم وضعیت کنونی کفنپوش به خیابانها ریختند، احساس مسئولیت کرده و اقدامی انجام دهند.»
سه سال بعد از آن برخورد مجلس با احمدینژاد و چند سال بعد از برخورد با بدحجابها در خیابان، اکنون معمای گشت ارشاد در برابر حسن روحانی هم قرار دارد.
وی در ایام انتخابات گفته است که «فرهنگ دنیای وسیعی دارد. در زمینه فرهنگی، بگیر و ببندها جای پایی نباید داشته باشد. دنیای فرهنگ، ساز و کار فرهنگی دارد. باید در دنیای فرهنگ، مسائل را از طریق فرهنگی و با ابزار فرهنگی حل کنیم؛ نمیشود با نیروی پلیس مشکلات فرهنگی را حل کرد. کاری میکنم دختران احساس امنیت کنند. نخواهم گذاشت ماموری بینام و نشان از کسی سوال کند. دختران جامعه خود حافظ حجاب و عفاف هستند.»
ترکان قائم مقام ستاد انتخاباتی روحانی هم با بیان اینکه راه دیندار کردن مردم، انتظامی نیست گفته: باید به دنبال روشهایی برای دیندار کردن قلبی مردم باشیم اما راه حل آن استفاده از نیروی انتظامی، مامور امنیتی و بدتر از آن مامور گمنام نیست.
این اشاره مداوم به ماموران گمنام شاید نشانه آن باشد که روحانی اگر گشت ارشاد را کاملا کنار نگذارد آن را با ماموران با نام و نشان ادامه خواهد داد. آن طوری که علی مطهری گفته است یا گشت ارشاد را در خیابان خواهیم دید و یا کفنپوشها را.
دوم: انتخابات نظام پزشکی
وقتی که اولین خبرها از بررسی صلاحیتها در انتخابات نظام پزشکی در بهمن 91 اعلام شد، شهابالدین صدر، رئیس وقت سازمان نظام پزشکی، محمدرضا ظفرقندی، رئیس اسبق این سازمان، محمدرضا نوروزی، قائم مقام این سازمان و رئیس صندوق رفاه سازمان نظام پزشکی، تقی نوربخش، عضو شورای عالی نظام پزشکی و مصطفی معین از جمله افرادی بودند که صلاحیت آنها تأیید و احراز نشده بود.
انتخاباتی که پیش از شروع تصور میشد راهی برای بازگشت اصلاحطلبان به بخشی از قدرت باشد به شرایطی رسید که محمود احمدینژاد در پاسخ به نامه اعتراضی بیژن گودرزی رئیس مجمع عمومی سازمان نظام پزشکی نوشت: «باید طبق قانون عمل شود و نظرات شخصی و گروهی و خارج از چارچوب قانون دخالتی نداشته باشد. چنانچه روند اصلاح نشود و افرادی که بدون دلیل قانونی رد صلاحیت شدهاند با تجدیدنظر احقاق حق نشوند، برگزاری انتخابات خلاف قانون و از نظر اینجانب باطل است.»
انتخابات برگزار شد و احمدینژاد در مورد آن گفت: « نظام پزشکی یک نهاد صنفی است و متعلق به جامعه پزشکی و درمانی کشور است و نباید نهادهایی که مسئول نیستند در آن دخالت کنند. نهادهای امنیتی، اطلاعاتی سپاه و اطلاعاتی غیر سپاه نمیتوانند در آن دخالت کنند، این بد است . این یک تشکل جامعه پزشکی است و باید نمایندگان خودشان باشند تا بتوانند کارها را خودشان اصلاح کنند. باید گزارش این انتخابات بیاید و من در مورد آن تصمیم گیری کنم.»
هاشم زهی رئیس هیئت مرکزی نظارت بر انتخابات نظم پزشکی پیش از این گفته بود: این هیئت بالاترین نهاد بررسی و نظارت بر انتخابات نظام پزشکی است و اکنون نتیجه این انتخابات را تأیید کرده است بنابراین صحبتهای آقای رئیس جمهور در این زمینه غیر قانونی است و وی هیچ جایگاه قانونی برای اظهار نظر در این مورد ندارد. استعلام از اطلاعات سپاه نیز در مورد نامزدهای این انتخابات طبق قانون انجام شده و سخنگوی سپاه پاسداران نیز پاسخ لازم را به رئیس جمهور داده است و دیگر لازم نیست ما وارد عرصه جواب دادن به رئیس جمهوری شویم. آقای احمدی نژاد چون رئیس جمهور است و قدرت دارد فکر می کند می تواند در هر زمینه ای صحبت کند اما نیازی نیست که ما به او پاسخ دهیم. اگر آقای احمدی نژاد بخواهد حکم رئیس کل سازمان نظام پزشکی را امضا نکند نیز مشکل مهمی نیست و در آن صورت برای حل این مسئله نیز یک فکر بکر خواهیم کرد.
احمدینژاد تصمیمش را گرفت و از امضای حکم رئیس جدید سازمان خودداری کرده است. مخالفان تصمیم احمدینژاد دو راه در پیش داشتند؛ یا تغییر قانون و گرفتن حق امضا از رئیس جمهور یا منتظر ماندن تا استقرار رئیس جمهور جدید. فکر بکری که هاشمزهی وعده داده بود، ظاهرا فعلا منتظر ماندن است.
رسانههای دولتی این روزها به گوشه و کنایه زدن مشغول هستند. آنها اعاده حیثیت در انتخابات سازمان نظام پزشکی، را آوردگاهی برای رئیسجمهور منتخب مردم میدانند تا نخستین اقدام دموکراتیک را بر اساس اصل سوم قانون اساسی انجام دهد. تعهد به جدی گرفتن فصل سوم قانون اساسی از وعدههای رئیس جمهور جدید است ولی باید منتظر ماند و دید آقای روحانی هم مانند صاحب قبلی کلید پاستور، انتخابات نظام پزشکی را با اجرای تعهدات فصل سوم مرتبط میداند یا خیر.
سوم: لایحه وکالت
اگر موضوع گشت ارشاد و انتخابات نظام پزشکی بیشتر محل دعوای رئیس دولت دهم و مجلس بود، سرنوشت لایحه وکالت میراث احمدینژاد برای آیتالله آملی لاریجانی و حقوقدانی است که سرهنگ نیست.
آیتالله قوه قضائیه، رفتار احمدینژاد در مورد لایحه وکالت را لجبازی کودکانه دانسته است. لایحهای که احمدینژاد از دستور کار خارج کرده است اکنون در بایگانی دولت است. دولت احمدینژاد همچنین لایحه افزایش اختیارات دولت به ضرر قوه قضائیه را به مجلس فرستاده است که با مخالفتهای قوه قضائیه هم مواجه شده است.
تهیه لوایح قضایی جزو وظایف قوهقضاییه است که از کانال دولت به مجلس میرود. اگر قوه قضائیه در پیگیری لایحه وکالت جدی باشد، یا باید به طریقی با دولت آقای حقوقدان به توافق برسد و یا این که دوستانی را در مجلس پیدا کند که خواستهاش را در قالب طرح مجلس عملی سازند البته اگر آقای روحانی مانند احمدینژاد از امضای قانون مصوب مجلس استنکاف نکند. مسیر یا به سوی یک تنش حقوقی خواهد رفت و یا این که خواسته قوه قضائیه در آرامش عملی خواهد شد.
چهارم: حقوق شهروندی و شفافیت اطلاعات
پیگیری لایحه حقوق شهروندی و گام نهادن در مسیر شفافیت اطلاعات از جمله وعدههایی بوده است که رئیس جمهور منتخب در دوران انتخابات قول آن را داده است. حتی نعمتزاده رئیس ستاد وی گفته است که «من فکر میکنم آقای دکتر روحانی اولین کاری که خواهد کرد در جهت تهیه منشور حقوق شهروندی است».
تدوین لایحه حقوق شهروندی از تکالیف جا مانده از برنامه چهارم توسعه است که دولت احمدینژاد عجلهای برای اجرایی کردن آن نداشت اما دولت جدید وعده داده است که در همان ماه اول کار آن را پیگیری خواهد کرد. یک ماه مانده به استقرار دولت یازدهم، روزنامه کیهان در شماره یکشنبه خود نوشته است: «این روزها و در پی انتخاب حجتالاسلام دکتر روحانی به عنوان رئیسجمهور کشورمان، جریان و جماعتی شناخته شده و سابقهدار تلاش میکنند مطالباتی را در پوشش به اصطلاح حقوقی مطرح نمایند که شواهد و قرائن غیرقابل خدشه حاکی از آن است که پروژهای با اهداف شوم و همسو با جریانات اپوزیسیون نظام در دستور کار قرار گرفته است. محور و تمرکز اصلی این مطالبات به اصطلاح حقوقی بر موضوع «حقوقشهروندی» اختصاص دارد. بدون شک کلید واژه حقوق شهروندی همچون بسیاری از واژگان دیگر مانند «حقوقبشر» از مفاهیمی است که فینفسه بار ارزشی دارد و گستره وسیعی را نیز شامل میشود.»
کیهان در ادامه آورده است: «آیا جریان مورد اشاره به حقوق شهروندی باور دارد؟ و بطور مشخص این سؤال کلیدی باید مورد واکاوی قرار بگیرد که مراد و منظور این جماعت از حقوق شهروندی چیست؟ آیا تلاشها و تحرکات گسترده و جهتدار آنها در فضای رسانهای و مجازی که مدام «حقوق شهروندی» را پمپاژ میکنند با واقعیت و حقیقت «حقوق شهروندی» همخوانی دارد؟»
فصل خوب و شیرین انتخابات تمام شده است و کمی بعد رئیس جمهور جدید علاوه بر مسائل و مشکلات اقتصادی به جا مانده از دولت دهم با چندین معمای سخت مواجه است که به وعدههای انتخاباتی وی نیز ارتباط دارد. روزهای سخت و شاید پرتنشی در برابر رئیس دولت یازدهم است.
مساله لایحه وکالت، گشت ارشاد و انتخابات نظام پزشکی از دولت نهم و دهم به آقای روحانی ارث خواهد رسید و لایحه حقوق شهروندی و شفافیت اطلاعات وعدههای فصل انتخابات است که از هم اکنون روزنامه کیهان معتقد است در واقع «حقوق بشر» و یا «حقوق شهروندی» دستاویزی است تا غرب جنگ روانی و رسانهای بر ضد جمهوری اسلامی ایران را بصورت مداوم در دستور کار داشته باشند.
اول: گشت ارشاد و امنیت اخلاقی
موضوع گشت ارشاد حداقل برای بخشی از مجلس هشتم چنان مهم بود که علی مطهری به عنوان یکی از پیگیرترین آنها، محمود احمدینژاد را برای اولین بار به عنوان رئیس جمهور به تریبون سوال و جواب مجلس بکشاند.
مطهری در یکی از نطقهای پر سر و صدای خود اظهار داشته بود: «آقایان مشایی و احمدینژاد که زیرکانه وضعیت پوشش اسلامی در جامعه را به اینجا رساندهاند که پوشش استاندارد شلوار و مانتوی آزاد تا زانو را تبدیل به وضعیت فعلی کردهاند، در واقع تحریک جنسی را آزاد کردهاند. احمدینژاد و مشایی به فکر بخش دوم کار خود یعنی ارضای جوانان از طریق تأسیس کابارهها و کلوپهای شبانه نیز باشند، شاید آن زمان روحانیت و مردم متدین و حزبالهی که در دوره اصلاحات با یک صدم وضعیت کنونی کفنپوش به خیابانها ریختند، احساس مسئولیت کرده و اقدامی انجام دهند.»
سه سال بعد از آن برخورد مجلس با احمدینژاد و چند سال بعد از برخورد با بدحجابها در خیابان، اکنون معمای گشت ارشاد در برابر حسن روحانی هم قرار دارد.
وی در ایام انتخابات گفته است که «فرهنگ دنیای وسیعی دارد. در زمینه فرهنگی، بگیر و ببندها جای پایی نباید داشته باشد. دنیای فرهنگ، ساز و کار فرهنگی دارد. باید در دنیای فرهنگ، مسائل را از طریق فرهنگی و با ابزار فرهنگی حل کنیم؛ نمیشود با نیروی پلیس مشکلات فرهنگی را حل کرد. کاری میکنم دختران احساس امنیت کنند. نخواهم گذاشت ماموری بینام و نشان از کسی سوال کند. دختران جامعه خود حافظ حجاب و عفاف هستند.»
ترکان قائم مقام ستاد انتخاباتی روحانی هم با بیان اینکه راه دیندار کردن مردم، انتظامی نیست گفته: باید به دنبال روشهایی برای دیندار کردن قلبی مردم باشیم اما راه حل آن استفاده از نیروی انتظامی، مامور امنیتی و بدتر از آن مامور گمنام نیست.
این اشاره مداوم به ماموران گمنام شاید نشانه آن باشد که روحانی اگر گشت ارشاد را کاملا کنار نگذارد آن را با ماموران با نام و نشان ادامه خواهد داد. آن طوری که علی مطهری گفته است یا گشت ارشاد را در خیابان خواهیم دید و یا کفنپوشها را.
دوم: انتخابات نظام پزشکی
وقتی که اولین خبرها از بررسی صلاحیتها در انتخابات نظام پزشکی در بهمن 91 اعلام شد، شهابالدین صدر، رئیس وقت سازمان نظام پزشکی، محمدرضا ظفرقندی، رئیس اسبق این سازمان، محمدرضا نوروزی، قائم مقام این سازمان و رئیس صندوق رفاه سازمان نظام پزشکی، تقی نوربخش، عضو شورای عالی نظام پزشکی و مصطفی معین از جمله افرادی بودند که صلاحیت آنها تأیید و احراز نشده بود.
انتخاباتی که پیش از شروع تصور میشد راهی برای بازگشت اصلاحطلبان به بخشی از قدرت باشد به شرایطی رسید که محمود احمدینژاد در پاسخ به نامه اعتراضی بیژن گودرزی رئیس مجمع عمومی سازمان نظام پزشکی نوشت: «باید طبق قانون عمل شود و نظرات شخصی و گروهی و خارج از چارچوب قانون دخالتی نداشته باشد. چنانچه روند اصلاح نشود و افرادی که بدون دلیل قانونی رد صلاحیت شدهاند با تجدیدنظر احقاق حق نشوند، برگزاری انتخابات خلاف قانون و از نظر اینجانب باطل است.»
انتخابات برگزار شد و احمدینژاد در مورد آن گفت: « نظام پزشکی یک نهاد صنفی است و متعلق به جامعه پزشکی و درمانی کشور است و نباید نهادهایی که مسئول نیستند در آن دخالت کنند. نهادهای امنیتی، اطلاعاتی سپاه و اطلاعاتی غیر سپاه نمیتوانند در آن دخالت کنند، این بد است . این یک تشکل جامعه پزشکی است و باید نمایندگان خودشان باشند تا بتوانند کارها را خودشان اصلاح کنند. باید گزارش این انتخابات بیاید و من در مورد آن تصمیم گیری کنم.»
هاشم زهی رئیس هیئت مرکزی نظارت بر انتخابات نظم پزشکی پیش از این گفته بود: این هیئت بالاترین نهاد بررسی و نظارت بر انتخابات نظام پزشکی است و اکنون نتیجه این انتخابات را تأیید کرده است بنابراین صحبتهای آقای رئیس جمهور در این زمینه غیر قانونی است و وی هیچ جایگاه قانونی برای اظهار نظر در این مورد ندارد. استعلام از اطلاعات سپاه نیز در مورد نامزدهای این انتخابات طبق قانون انجام شده و سخنگوی سپاه پاسداران نیز پاسخ لازم را به رئیس جمهور داده است و دیگر لازم نیست ما وارد عرصه جواب دادن به رئیس جمهوری شویم. آقای احمدی نژاد چون رئیس جمهور است و قدرت دارد فکر می کند می تواند در هر زمینه ای صحبت کند اما نیازی نیست که ما به او پاسخ دهیم. اگر آقای احمدی نژاد بخواهد حکم رئیس کل سازمان نظام پزشکی را امضا نکند نیز مشکل مهمی نیست و در آن صورت برای حل این مسئله نیز یک فکر بکر خواهیم کرد.
احمدینژاد تصمیمش را گرفت و از امضای حکم رئیس جدید سازمان خودداری کرده است. مخالفان تصمیم احمدینژاد دو راه در پیش داشتند؛ یا تغییر قانون و گرفتن حق امضا از رئیس جمهور یا منتظر ماندن تا استقرار رئیس جمهور جدید. فکر بکری که هاشمزهی وعده داده بود، ظاهرا فعلا منتظر ماندن است.
رسانههای دولتی این روزها به گوشه و کنایه زدن مشغول هستند. آنها اعاده حیثیت در انتخابات سازمان نظام پزشکی، را آوردگاهی برای رئیسجمهور منتخب مردم میدانند تا نخستین اقدام دموکراتیک را بر اساس اصل سوم قانون اساسی انجام دهد. تعهد به جدی گرفتن فصل سوم قانون اساسی از وعدههای رئیس جمهور جدید است ولی باید منتظر ماند و دید آقای روحانی هم مانند صاحب قبلی کلید پاستور، انتخابات نظام پزشکی را با اجرای تعهدات فصل سوم مرتبط میداند یا خیر.
سوم: لایحه وکالت
اگر موضوع گشت ارشاد و انتخابات نظام پزشکی بیشتر محل دعوای رئیس دولت دهم و مجلس بود، سرنوشت لایحه وکالت میراث احمدینژاد برای آیتالله آملی لاریجانی و حقوقدانی است که سرهنگ نیست.
آیتالله قوه قضائیه، رفتار احمدینژاد در مورد لایحه وکالت را لجبازی کودکانه دانسته است. لایحهای که احمدینژاد از دستور کار خارج کرده است اکنون در بایگانی دولت است. دولت احمدینژاد همچنین لایحه افزایش اختیارات دولت به ضرر قوه قضائیه را به مجلس فرستاده است که با مخالفتهای قوه قضائیه هم مواجه شده است.
تهیه لوایح قضایی جزو وظایف قوهقضاییه است که از کانال دولت به مجلس میرود. اگر قوه قضائیه در پیگیری لایحه وکالت جدی باشد، یا باید به طریقی با دولت آقای حقوقدان به توافق برسد و یا این که دوستانی را در مجلس پیدا کند که خواستهاش را در قالب طرح مجلس عملی سازند البته اگر آقای روحانی مانند احمدینژاد از امضای قانون مصوب مجلس استنکاف نکند. مسیر یا به سوی یک تنش حقوقی خواهد رفت و یا این که خواسته قوه قضائیه در آرامش عملی خواهد شد.
چهارم: حقوق شهروندی و شفافیت اطلاعات
پیگیری لایحه حقوق شهروندی و گام نهادن در مسیر شفافیت اطلاعات از جمله وعدههایی بوده است که رئیس جمهور منتخب در دوران انتخابات قول آن را داده است. حتی نعمتزاده رئیس ستاد وی گفته است که «من فکر میکنم آقای دکتر روحانی اولین کاری که خواهد کرد در جهت تهیه منشور حقوق شهروندی است».
تدوین لایحه حقوق شهروندی از تکالیف جا مانده از برنامه چهارم توسعه است که دولت احمدینژاد عجلهای برای اجرایی کردن آن نداشت اما دولت جدید وعده داده است که در همان ماه اول کار آن را پیگیری خواهد کرد. یک ماه مانده به استقرار دولت یازدهم، روزنامه کیهان در شماره یکشنبه خود نوشته است: «این روزها و در پی انتخاب حجتالاسلام دکتر روحانی به عنوان رئیسجمهور کشورمان، جریان و جماعتی شناخته شده و سابقهدار تلاش میکنند مطالباتی را در پوشش به اصطلاح حقوقی مطرح نمایند که شواهد و قرائن غیرقابل خدشه حاکی از آن است که پروژهای با اهداف شوم و همسو با جریانات اپوزیسیون نظام در دستور کار قرار گرفته است. محور و تمرکز اصلی این مطالبات به اصطلاح حقوقی بر موضوع «حقوقشهروندی» اختصاص دارد. بدون شک کلید واژه حقوق شهروندی همچون بسیاری از واژگان دیگر مانند «حقوقبشر» از مفاهیمی است که فینفسه بار ارزشی دارد و گستره وسیعی را نیز شامل میشود.»
کیهان در ادامه آورده است: «آیا جریان مورد اشاره به حقوق شهروندی باور دارد؟ و بطور مشخص این سؤال کلیدی باید مورد واکاوی قرار بگیرد که مراد و منظور این جماعت از حقوق شهروندی چیست؟ آیا تلاشها و تحرکات گسترده و جهتدار آنها در فضای رسانهای و مجازی که مدام «حقوق شهروندی» را پمپاژ میکنند با واقعیت و حقیقت «حقوق شهروندی» همخوانی دارد؟»
منبع:شهر خبر