در جریان سفر رئیس جمهور جناب روحانی به استان کرمانشاه و همچنین سفر وزیر اطلاعات به عنوان نماینده ی ایشان به شهرستان اسلام آباد غرب شاهد بودیم که مردم اسلام آباد غرب نامه های زیادی به رئیس جمهور می نوشتند. به گونه ای که حتی شایع شده بود که کاغذ a4 و خودکار در مغازه های اطراف محل تحویل نامه تمام شده است .
دیدن صحنه مردمی که برای حل مشکلاتشان با قیافه ای دردمندانه کنار خیابان نشسته اند و غالبا درحال تقریر مشکلاتشان هستند تا دیگری آن هارا تحریر کند به شدت مرا که هنوز از منظری عاطفی به همه جهان حتی به سیاست نگاه می کنم متاثر می کرد. اما چاره چیست؟ چاره هرچه باشد بدون شک نامه نوشتن نیست. این ابتدایی ترین شکل حل مشکلات است. شکلی که در جهان امروز نوعی عقب ماندگی محسوب می شود. مردم مشکل دارند، مشکلاتی که شنیدن آن ها اگر ذره ای از شرافت درتو باقی مانده باشد همه وجودت را به آتش می کشد اما نامه نوشتن چاره آن نیست که اگر بود دست کم در هشت سال گذشته باید ذره ای از آن مشکلات حل می شد نه این که به محض شنیدن خبر ورود رئیس جمهور به یک شهر قلم و کاغذ درآن شهر نایاب شود. مردم باید اطمینان پیدا کنند که با مراجعه به نهادهای مربوطه مشکلشان حل می شود، اگر چنین اطمینانی حاصل کنند دیگر به رئیس جمهورشان نامه نمی نویسند.
رئیس جمهور به جای پاسخ گویی به نامه ها که کاریست از اصل و اساس بی حاصل، باید مدیرانی لایق بر سر کار آورد و مطمئن باشد که آن مدیر چنان که شایسته و بایسته است به وظیفه خود عمل خواهد کرد. فقط در این صورت است که می توان به آینده کشور امیدوار بود. دارم بدیهیات می گویم، می دانم، ولی باور بفرمایید همه مصیبت های ما همین بی توجهی به بدیهیات است. وقتی کسی فکر کند در کشوری که قریب به هشتاد میلیون جمعیت دارد می توان یک تنه آن هم از طریق نامه گرفتن از دست مردم مشکلاتشان را حل کرد کار به همین جایی می رسد که ملاحظه می فرمایید. مردم را طوری بار آورده ایم که همه مشکلاتشان را می خواهند از طریق دولت حل کنند. حتی مشکلات قضایی و حقوقیشان را. هنوز بسیار ی از مردم نامه نوشتن را تنهاترین و بهترین راه حل مشکلاتشان می دانند.
آقای روحانی برای خواندن این همه نامه نه وقت کافی دارد و نه حوصله ی وافی ولی قلبی صبور نیاز دارد تا رنج نامه های مردم اسلام آباد غرب را بخواند و بلکه صدای مردمان شهر مرصاد را حس کند که مردمانش در زیر فشار بیکاری کمر خم کرده اند اما هنوز نشکسته اند. آقای روحانی ریاست محترم جمهور این مردم را دریابید .