اسلام آباد خبر10:10 - 1395/05/12
در همهمه‌ی نجومی‌ها؛

نیشخند فوتبال به اقتصاد مقاومتی!

مسئولین از یک سو شعار اقتصاد مقاومتی سر می‌دهند و از سویی دیگر فوتبال را با تمام دلال‌ها، بازیکنان و مربیانش به حال خود رها کرده‌اند و اصلا هم مهم نیست که فلانی چقدر خورد و برد.

به گزارشاسلام آباد خبر، به نقل ازآناج، رقم قرار داد بازیکنان تیم های لیگ برتری اعلام شد. رقم هایی که برخی از مربیان و کارشناسان، آنها را غیر واقعی می دانند. هر چند اگر رقم های اعلام شده واقعی هم باشد باز مبالغ هنگفتی است. 

در سالی که بنام اقتصاد مقاومتی نام گرفته و همه دستگاه ها موظف شده اند در مسیر تحقق اقتصاد مقاومتی گام بردارند، فوتبال از جمله‌ی معدود جاهایی است که با این واژه، یعنی اقتصاد مقاومتی بیگانه است. 

وزارتورزش و فدراسیون فوتبال از چند سال قبل، برای تحدید قرارداد بازیکنان، سقف مشخص کرد، اما کیست که نداند و نفهمد که باشگاه ها، قانون را دور می زنند و برای اینکه در فصل نقل و انتقالات قافیه را نبازند، رقم های کلان پرداخت می کنند.

اقتصاد مقاومتی کجای فوتبال قرار دارد؟! 

باشگاه ها سد محکمی در برابر تحقق اقتصاد مقاومتی هستند. رقابت کاذب در فصل نقل و انتقالات بین باشگاه ها، باعث افزایش چند برابری قیمت یک بازیکن شده است. بازیکنی که 200 میلیون تومان ارزش واقعی اوست بیش از 700 میلیون قرار داد بسته آنهم فقط بخاطر بازار گرمی و چشم هم چشمی مدیران. البته هنر دلالان را نیز نباید از قلم انداخت.

رئیس فدراسیون فوتبال چندی قبل گفته: "وقتی که می‌گوییم اقتصاد مقاومتی باید در همه جبهه‌ها از جمله ورزش باشد، به همین خاطر هیات مدیره‌ها و صاحبان سهام باشگاه‌ها باید به گونه‌ای هزینه کنند که مطالبات تمام و کمال پرداخت شود و تبدیل به بدهی نشود. به زبان ساده‌تر هزینه کرد باشگاه‌ها با شرایط اقتصادی جامعه سازگار باشد."

مهدی تاج هزینه کرد باشگاه ها را معطوف به شرایط اقتصادی جامعه می داند اما آیا واقعاً فوتبال ما و دریافتی بازیکنان و مربیان منطبق با شرایط اقتصادی جامعه است؟! 

بازیکنی که برای سی، چهل بازی، بالای دومیلیارد پول گرفته با کدام شرایط اقتصادی جامعه همخوانی دارد؟

تحقق اقتصاد مقاومتی در فوتبال راهکار دارد اما مدیران ابن الوقتی که صرفاً برای خودنمایی، هزینه های سرسام آوری را روی دوش باشگاه ها می گذارند، بزرگترین مانع برای تحقق اقتصاد مقاومتی در فوتبال هستند. مدیرانی که بجای در آمدزایی و جلوگیری از اسراف و تبذیر، به دنبال ترکاندن بمب در نقل و انتقالات هستند.

این همه مدیر در فوتبال بوده اند و هنگامی که درِ خروجی باشگاه را به فلان مدیر نشان داده اند یک نفر یا یک جمع از او نپرسیده که بغیر از بالا آوردن فلان مقدار بدهی، کدام گام اساسی را برای خروج از دولتی شدن فوتبال برداشته است؟ فوتبالِ پایه در اکثر باشگاه ها تعطیل است و باشگاه ها در نقش مصرف کننده عمل می کنند. دریغ از یک بازیکن سازی و بازیکن پروری. 

همین تراکتورسازی در این یک دهه اخیر، کدام فوتبالیست را از رده های پائین به تیم اصلی آورده است؟ استقلال و پرسپولیس هم همین وضعیت را دارا هستند.

برخی از نهادها هم بمانند شهرداری که وظیفه شان همگانی کردن ورزش است، روی به تیم داری آورده اند و همه ساله چندین میلیارد از بودجه عمومی را صرف تیم داری می کنند. در حالی که در فلان منطقه‌ی شهر، جوانان حتی از داشتن یک زمین خاکی محروم اند. ورزش بانوان که جای خود دارد.

اقتصاد مقاومتی علاج نابسامانی های اقتصادی جامعه ی ماست. اقتصادی مقاومتی اکسیری است که باید در فوتبال نیز اثرگذاری خود را نشان دهد اما تاکنون فوتبال ایران نیشخند زده به اقتصاد مقاومتی!

نمی شود حقوق مدیران و مسئولان ساماندهی شود اما فلان بازیکن و مربی رقم های نجومی بگیرند. 

به هر حال خوان نعمتی گسترده شده و هر کدام اعم از مدیر و بازیکن و مربی و دلال و دست های پشت پرده، دورهمی خوش می گذرانند.