یادداشت: سعید قنبری
بی شک نقش پررنگ اسلام آباد غرب در عرصه های سیاسی،علمی و دفاعی کشور بر کسی پوشیده نیست.اسلام آباد غرب در طول عمر 37 ساله انقلاب اسلامی هم در عرصه دفاع از کیان کشور با تقدیم 1280 شهید خوش درخشیده و هم پس از جنگ تحمیلی شخصیتها و افراد متعددی را به عنوان چهره های علمی و سیاسی ملی وبین المللی تحویل جامعه ایران اسلامی داده است اما با وجود این نقش پررنگ کماکان اسلام آباد در درون خود در رخوت اجتماعی و اقتصادی به سر می برد.اینکه اسلام آباد هم یکی از سیاسی ترین شهرهای کشور است و هم اینکه دومین شهر بزرگ استان کرمانشاه محسوب می شود دو بعدی است که جایگاه ویژه ای به آن بخشیده است.
حال سوال اینجاست چرا با وجود اینچنین ظرفیتی اسلام آباد غرب به جایگاه واقعی خود دست نیافته است؟
به نظر نگارنده بی توجهی دولتها عامل اصلی این موضوع است و متاسفانه در دولت تدبیر نیز این بی توجهی ادامه یافته و با تدوام این راه امیدی به تدبیر مدبران دولت نیست.
خوب به یاد دارم که در سفر مقتدایمان امام خامنه ای به کرمانشاه ایشان کرمانشاه را سینه ستبر کرمانشاه نامیدند و گزافه نیست اگر بگوییم اسلام آباد غرب هم سینه کرمانشاه است و به تعبیری سینه ،سینه ستبر ایران زمین.
اما این سینه بر اثر زخمی 30 ساله که از جنگ تحمیلی به بعد بر پیکر آن به جای مانده به خس خس افتاده است.
خس خسی که درد بیکاری و طلاق و رکود و ناامیدی و اعتیاد و خودکشی و ... را تحمیل کرده و کماکان مرهم یا اکسیر درمانش ناموجود است.
جناب رییس جمهور اکنون که دولت یازدهم عمر ۴ ساله خویش را طی کرده و قصد دارید برای سفر تبلیغاتی خویش راهی کرمانشاه شوید امید است بجای دادن وعده های پوچ از عملکرد خویش گفته و قانع کنید مردم کرمانشاه را که کنترل تورم و رشد اقتصادی در سفره آنان اثر داشته است؟ و اکتفای به آمار نکنید که سفره مردم با آمار پر نمی شود.