به گزارشاسلام آباد خبر، اَیامُ البیض (به معنای روزهای سفید)، به روزهای سیزدهم، چهاردهم و پانزدهم ماه قمری گفته می‌شود. در روایات بر روزه گرفتن در این ایام تأکید شده است. نزد شیعیان ، ایام البیضرجب و در مرتبه بعد شعبان ورمضان، از اهمیتی ویژه برخوردار است و سبب نامیدن این ایام به «ایام البیض» را چنین نقل می کند.
از نبی اکرم(ص) شنیدم که می فرمودند: هنگامی که جناب آدم (ع) عصیان کرد منادی از عرش ندا داد. ای آدم از جوار رحمت من بیرون شو، زیرا کسی که عصیان مرا کند در جوار من نیست، حضرت آدم و فرشتگان گریستند، سپس خداوند جبرییل را نزد حضرت آدم فرستاد.
جبرییل حضرت آدم را در حالی که رنگ او از نورانیت بهشتی به تیرگی تغییر کرده بود به زمین فرود آورد و ملائکه با دیدن این وضع فریاد برآوردند:
خدایا، خلقی آفریدی و از روح برگزیده خود در او دمیدی و ملائکه را به سجده او درآوردی و به یک گناه سفیدی او را به سیاهی مبدل کردی.
پس منادی از آسمان ندا کرد که امروز را برای خداوند روزه بگیر و آن روز سیزدهم ماه بود و چون آدم آن روز را روزه گرفت و قسمتی از تیرگی حضرت آدم (ع) برطرف شد تا این که در پایان این سه روز به حالت اول خود برگشت به این دلیل این ایام را «ایام البیض» نامیده شد.
اعمال ایام البیض
روزه گرفتن؛
حضرت رسول اکرم(ص) می فرمایند: هرکس سه روز از وسط ماه رجب (سیزدهم تا پانزدهم) را روزه بدارد و در شب هایش به نماز شب قیام کند از دنیا رحلت نمی کند مگر با توبه نصوح و امام صادق(ع) فرمودند: هرکس ایام البیض ماه رجب را روزه بگیرد خداوند متعال به ازای هر روز ثواب روزه داری و شب زنده داری یک سال را برای او می نویسد و او روز قیامت در جایگاه ایمن شدگان از آتش دوزخ خواهد ایستاد.
اعمال ام داوود؛
از عمده ترین اعمال ایام البیض اعمال ام داوود است و برای برآمدن حاجات و برطرف شدن گرفتارها و دفع ظلم ظالمان موثر است و کیفیت و اجرای آن در کتب مفاتیح الجنان و مصباح شیخ آمده است.
خواندن آیات قرآن کریم؛
در این ایام به خواندن آیات سوره انعام، اسرا، کهف، لقمان، یس، صافات، فصلت، شوری، دخان، آیه الکرسی، فتح، واقعه، ملک، قلم و انشقاق سفارش شده است.
همچنین از دیگر اعمال این ایام زیارت امام حسین(ع) و به جای آوردن چهار رکعت نمازی که حضرت امیر (ع) در این روز به جای آورد.
نقل است هر که دعای «مجیر» را در «ایام البیض» ماه رمضان بخواند، گناهش آمرزیده می‌شود، هرچند به عدد دانههای باران و برگ‌های درختان و ریگ‌های بیابان باشد! و خواندن آن برای شفای بیمار و رفع غم و اندوه سودمند است.
