به گزارش اسلام آباد خبر ،به نقل ازشبکه اطلاع رسانی مرصاد ، در روزهای گذشته شاهد انتصاباتی در دانشگاه های استان بودیم. یکی از این انتصابات در دانشگاه رازی بود و سرپرست این دانشگاه معرفی شد. بر همین اساس با توجه به اینکه دانشگاه رازی علاوه بر جایگاه علمی خود در کشور، در سطح استان هم می تواند تحول آفرین باشد(که البته تا امروز به اندازه واقعی از این پتانسیل استفاده نشده است) نیاز است که در روزها و هفته های آینده موضوعاتی در دستور کار مدیران دانشگاه باشد تا در راستای منافع مردم و کشور گام های جدی برداشته شود.
یکی از مشکلات موجود در استان به خصوص در ۸ سال گذشته، عدم استفاده حداکثری از ظرفیت جوانان نخبه و توانمند بوده است. متاسفانه در حالی که بارها از سوی مقام معظم رهبری بر لزوم استفاده از ظرفیت جوانان تاکید شده است، اما در دولت گذشته مدیران ارشد دولت، بیشتر از افراد سالخورده انتخاب می شدند. هر چند که در سطح استان کرمانشاه سن برخی از مدیران استانی و شهرستانی در مقایسه با برخی از اعضای هیات دولت کمتر بود، اما باز هم جای بسیاری از جوانان خالی بود.
یکی از وظایف دانشگاه توانمند کردن جوانان برای بر عهده گرفتن مسئولیت های مهم استان و کشور است. این وظیفه در شرایطی می تواند به بهترین وجه عملی شود که از مدیران جوان تر در مسئولیت های دانشگاهی استفاده شود. اگر مدیران داخل دانشگاهی از جوان تر های دانشگاه انتخاب شوند، در درجه اول این روحیه به دانشجویان و غیر دانشجویان تزریق می شود که جوانان هم می توانند اما اگر مسئولیت های داخل دانشگاهی را افراد سالخورده تر بر عهده بگیرند چیزی جز تزریق ناامیدی به دنبال نخواهد داشت.
از طرف دیگر برای اینکه در دانشگاه فضایی پویا ایجاد شود، روحیه جوانی در مسئولین داخل دانشگاهی نیاز است تا ارتباط میان دانشجو و دانشگاه ها بهتر برقرار شود.
البته گاهی ممکن است برخی این شبهه را مطرح کنند که افراد سالخورده، با تجربه تر هستند اما بدون شک می توان جمع جوانی و یا حتی میانسالی را در کنار توانمند بودن، در افرادی مشاهده کرد. از طرفی اگر جوان ترها از مشورت های مدیران گذشته، با تجربه ها و سالخوردگان استفاده کنند، این شبهه بی اعتبار خواهد شد.
البته لازم است که این نکته مورد توجه قرار بگیرد که معیار جوانی نسبی است. در ساختار سازمانی دانشگاه منظور از مدیران جوان، افرادی هستند که علاوه بر توانمندی نسبی از دیگران سن کمتری دارند.
در مجموع استفاده از نیروهای سالخورده و یا کهنسال خطری جدی برای دانشگاه محسوب می شود زیرا دانشگاه را از هدف اصلی خود و نقش آفرینی در جامعه دور می کند.
انتهای پیام/