«رنج زیستن» در روستای «هرتکه» / دوری از مظاهر تمدن بیخ گوش یک کلانشهر + تصاویر

شغل اهالی زراعت و قالیچه و گلیم و جاجیم بافی است. مجاور آبادی تپه‌ای به نام بوره وجود دارد که بقایای ابنیه قدیم است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج5)»

بسیار جالب است که یک قرن پیش نام این روستای محروم و دورافتاده از چشمان ریز بین مرحوم علی اکبر خان دهخدا دور نمانده اما امروزه در این عصر ارتباطات زندگی این مردم از چشم مسوولین دور مانده است.

می‌دانیم که نخستین چاپ کامل از لغت‌نامه دهخدا در سال 1324 منتشر شده است، حدود 71 سال پیش... و می‌دانیم که مرحوم دهخدا 40 سال برای تکمیل این لغت‌نامه زحمت کشید. جمع این دو عدد یعنی 111 سال تمام؛ به عبارت دیگر قدمت گزارشی که در لغت‌نامه دهخدا وجود دارد بیش از یک قرن قدمت دارد.

اما اگر این روزها گذرتان به این روستا بیفتد، گویی از آن زمان تاکنون اتفاق خاصی در این روستا نیفتاده است.

کافی است با خودروی خود از مرکز شهر کرمانشاه حدود یک ساعت به سمت کامیاران راه بروید, 5 کیلومتر مانده به شهر کامیاران با ورود به روستای قلعه، وارد بخش بیلوار خواهید شد.

روستای هرتکه در منتهی‌الیه قسمت شرقی این بخش واقع شده است.

پس از یک قرن هنوز هم 250 نفر در قالب 50 خانوار در این روستا سکونت دارند. بجز برق چیز دیگری از مظاهر تمدن در این یک قرن به این روستا افزوده نشده است.

زندگی به سیاق بسیار بدوی و ابتدایی در این روستا جریان دارد، ساکنینی با سختی و مرارت زیاد زندگی را سپری می‌کنند. فقدان لوله‌کشی آب آشامیدنی، لوله‌کشی گاز، نداشتن سیستم دفع زباله و پسماند، نداشتن مسجد، کتابخانه و... از مهمترین معظلات این روستا هستند.

استانداردها می گویند که هر انسان روزانه دست کم به 50 لیتر آب نیاز دارد تا بتواند بنوشد، غذا درست کند و نیازهای بهداشتی خود را مرتفع کند.

در واقع این 50 لیتر آب برای دوری از انواع بیماری و حفظ کارآیی انسان در زندگی حیاتی است. حال تصور کنید که مردم این روستا هر روز باید 12 هزار 500 لیتر آب مورد نیاز خود را از مسیر چشمه تا منازل با ظرفهای مختلف حمل نمایند.

حمل آب که بیشتر بر عهده زنان و دختران روستا است مشکلات بسیاری را برای ساکنین این روستا ایجاد کرده است.

دی‌ماه سال پیش گزارشی از این مشکلات منتشر شد... نامه‌هایی هم با اسم و امضاء و اثر انگشت ساکنین تهیه و برای تمامی مسوولین اجرایی شامل ریاست محترم جمهوری، استانداری کرمانشاه، نمایندگان وقت مجلس شواری اسلامی، فرمانداری کرمانشاه و ... ارسال شد.

پیگیری‌های متعددی هم از بخشداری و سازمان آب و فاضلاب روستای کرمانشاه صورت گرفت حاصل آن چنین بود:

•  دیماه 94: آلان کاری نمی‌شود کرد باید منظر بودجه سال 95 باشید

•  فرودین 95: هنوز بودجه تصویب نشده

•  اردیبهشت 95: سازمان آب و فاضلاب روستایی کرمانشاه اعلام کرد لوله کشی آب روستا بودجه‌ای بالغ بر 400 میلیون تومان نیاز دارد

•  خرداد 95: بودجه تصویب شده باید منتظر مصوبه کمیته سرمایه‌گذاری استانی باشید

•  تیر 95: هنوز منتظر بمانید

•  مرداد 95: کمیته مزبور مبلغ 100 میلیون برای آب شرب روستای هرتکه اختصاص داده و مابقی باید از ردیف‌های دیگر تامین شود.

•  شهریور 95: هیچ

•  مهر 95: هیچ

•  آبان 95: هیچ

•  آذر 95: و هنوز هم هیچ

حال تقریبا یکسالی از آن زمان می‌گذرد، پیگیرهای متعدد از دستگاه‌های اجرایی هنوز نتیجه‌ای برای مردم نداشته؛ در این ایام که دمای هوا در آن منطقه تا 10 درجه سانتیگراد زیر صفر می‌رسد هنوز زنان روستا با دبه‌هایشان؛ سر چشمه می‌روند و آب را با زحمت زیاد به منازلشان می‌برند.

آیا رسیدگی به مشکلات این مردم اینقدر سخت و دشوار است که در طول یک سال گذشته هیچ اقدامی انجام نشده است. مگر امسال از سوی مقام معظم رهبری «اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل» نام‌گذاری نشد؟ پس کجاست اقدام و عمل مسوولین و سازمان‌های مسئول!

-------------
گزارش و عکس از احمد فرهادی