حيرت ميان عقل وعشق ( مدافعان حرم )

دستي زير سر دارند ولبخندي برلب  و  زمزمه آنها  «السلام علیک یا اباعبدلله»

" عقلشان شايد بگويد بمان ولي عشقشان ميگويد برو..عقل وعشق را هر دو خدا افريده ودر نهاد انسان قرار داده تا وجود انسان را به تكامل اعلا برسانند ."

شناخت وقضاوت جواناني كه امروز بعنوان مدافعان حرم در فضاي رسانه اي شناخته ميشوند كاراساني نيست  و بعضا نگاهی آمیخته با پیش‌داوری نسبت به اهداف و آرمان‌هایشان داریم، 

اساسا سهل و ممتنع است که بخواهیم از دلباختگانی بگوییم که بیشتر اهل خلوت بوده و هستند و نه فقط خود اصراری بر فریاد باورهایشان نداشته‌اند که بازماندگان و همراهانشان هم حد و مرزی معین با فضای پرهیاهوی رسانه‌ها دارند.

چگونه می‌توان با ابزار «عقل» به قضاوت دیپلمات‌های عاشقی نشست که اگرچه ردای تقابل با جاهلیت مدرن داعشیان را به تن کرده‌اند اما خود نیز چندان در قید و بند «عقل» نبوده و پا در مسیری گذاشتند که دیگران جز به حیرت نمی‌توانند به روایت و بازخوانی آن بپردازند؛ حیرتی از جنس همان تقابل عقل و عشق! 

شهداي مدافع حرم مصداق شعري هستند كه اقا را به گريه انداخت ودر پاي عكس مدافع حرم اشك از چشمان مباركشان سرازير كرد : 

ما سینه زدیم و بی صدا باریدند
از هرچه که دم زدیم، آنها دیدند

ما مدعیان صف اول بودیم
از آخر مجلس، شهدا را چیدند

شهداي مدافع حرم تكيه زده در اخر مجلسند در روزگاري كه تركتازي مدعيان اسلام ( عربستان) وكفر (امريكاه واسرائيل ) قصد نابودي جهان اسلام را دارند اين كبوتران سبك بال ابابيلان سپاه ابرهه شده اند وچنان بر سر ظلم وستم نهيب ميزنند كه عرش را به لرزه در اورده اند .

شهيد خيرالله احمدي فر وشهداي مدافع حرم  با این استدلال که حرم اهل بیت‌ سلام الله علیها  در خطر است و نمی‌توان بی‌تفاوت بود خانواده و اطرافیان خود را مجاب می‌کنند  که باید به میدان بروند وبيشتر اين عزيزان از خانواده هاي هستند كه سابقه حضور در جبهه هاي جنگ تحميلي را دارند  .

گفتنی‌ها درباره «مدافعان حرم» و «شهدای حرم» بسیار است، اما روایت ثروتی عظیم از عشقی بی‌پایان به خاندان عترت که تنها دارایی غیرقابل تحریم و بلوکه ملت ایران و شیعیان سراسر جهان است.

جاي بسي شگفتي است كه  راحلان قافله عشق، بعد از هزار و سیصد چهل و چند سال به كدام دعوت است كه لبیك گفته‌اند؟  تا وجود انسان در حیرت میان عقل و عشق معنا شود، اگرچه عقل نیز اگر پیوند خویش را با چشمه خورشید نَبُرد، عشق را در راهی كه می‌رود، تصدیق خواهد كرد؛ آنجا دیگر میان عقل و عشق فاصله‌ای نیست.»